سربازان آمریکایی در خاورمیانه؛ مرغابی‌های در معرض خطر
تاریخ انتشار: ۱۷ بهمن ۱۴۰۲ | کد خبر: ۳۹۶۹۷۴۷۶
منبع: پولیتیکو
تاریخ انتشار: 3 فوریه 2024
نویسنده: مایکل هیرش
مترجم: لیلا احمدی
دربارۀ نویسنده: "مایکل هیرش"، سردبیر پیشینِ خبرگزاریِ "پولیتیکو" و خبرنگار ارشدِ دیپلماتیک در هفته‌نامۀ "نیوزویک" است.
عصر ایران/ ترجمه: اگر آمریکا در خاورمیانه بیش از حد ماندگار شود و ایران هم از پسِ مدیریتِ نیروهای نیابتی برنیاید، کار به کجا می‌کشد؟ آیا دو کشوری که به‌هیچ‌وجه خواهانِ جنگی تمام‌عیار نیستند و چنین رخدادی را فاجعه‌بار قلمداد می‌کنند، می‌توانند خود را در آستانۀ جنگی محتمل تصور کنند؟ سلسلۀ حوادث به‌نحوی اجتناب‌ناپذیر شکل می‌گیرد و گویا همه‌چیز فراتر از اختیارِ طرفین است.
بیشتر بخوانید:
اخباری که در وبسایت منتشر نمی‌شوند!
تاریخچۀ چنین نزاعی دست‌کم به 2500 سال پیش برمی‌گردد و "جنگِ خونینِ پلوپونز" را تداعی می کند. [مجموعه جنگ‌های تاریخیِ ویران‌گری که در خلالِ سال‌های ۴۳۱ تا ۴۰۴ پیش از میلاد، میان "اسپارت" و "آتن" درگرفت و به تخریبِ آتن و انحطاطِ تمدن آن منجر شد. جنگِ این دو گروهِ یونانی، محدود به خاک یونان نشد. دامنۀ درگیری، سواحلِ "آسیای صغیر" و "ترکستان" تا "قبرس" و "ایتالیا" را درنوردید. در خلالِ جنگ‌هایی دامنه‌دار، مردم چنان به جان یکدیگر افتادند که تاریخ کم‌تر نظیر آن را به چشم دیده است.]؛ زمانی‌که آتن، مصایبِ جانکاهی متحمل شد و تباهی را به چشم دید.
"بایدن"، روز جمعه به تلافیِ "حمله پهپادیِ 28 ژانویه" که به فرمانِ گروهِ شبه نظامیِ وابسته به ایران صورت گرفت [به ادعای نویسنده] و به جان‌باختنِ 3 سرباز آمریکایی و مجروح‌‌شدنِ بیش از 40 نفر انجامید، حملات نظامیِ گسترده‌ای ترتیب داد. رئیس‌جمهور به صراحت گفت: "تلاش می‌کند تهران را از ورود به جنگی تمام‌عیار بازدارد".
سپس حملاتی تلافی‌جویانه به تأسیساتِ گروه‌های نیابتیِ خارج از ایران در عراق و سوریه رخ داد. بایدن در پاسخ به پرسشِ خبرنگاران مبنی بر اینکه "ایران چگونه می‌تواند مستقیماً در حملۀ 28 ژانویه دست داشته باشد؟ اظهار داشت: "به‌زودی در این مورد بحث خواهیم کرد" و توضیح داد: "من آنها را مسئول می‌دانم. ایران این گروه‌ها را مسلح می‌کند. افرادی که این کار را کردند، باید مجازات شوند». بایدن همچنین افزود: «فکر نمی‌کنم به جنگِ گسترده‌تری در خاورمیانه نیاز داشته باشیم. این چیزی نیست که من دنبالش باشم.»
طبق بسیاری از تحلیل‌ها، ایران نیز در پیِ چنین جنگی نیست. "ناصر کنعانی" (سخنگوی وزارتِ امور خارجۀ ایران) در واکنشی سریع به حملۀ روز یکشنبه گفت: "امیدواریم سیاست‌های اشتباهِ آمریکا اصلاح شود". بسیاری از تحلیل‌گرانِ ایرانی بر این باورند که رهبر سالخوردۀ ایران می‌خواهد از وقوع جنگی همه‌جانبه اجتناب کند و به جای حمله به ایالات متحده، عمدتاً برکنترل سیاسی در داخل متمرکز باشد. کنعانی تأکید کرده: "تهران در تصمیم‌گیریِ گروه های مقاومت، دخالتی ندارد".
علی‌رغمِ ادعای مشکوک تهران، مبنی بر اینکه شبه نظامیان –گروه‌هایی که [طبق ادعای نویسنده] ایران در آستین می‌پروراند تا به اهدافِ آمریکایی، اسرائیلی و غربی از یمن تا سوریه و لبنان حمله‌ور شوند – آزادانه و بدون دخالتِ تهران عمل می‌کنند، ایران و ایالات متحده درگیر جنگی مقدماتی شده‌اند. هر دو کشور خود را در معرضِ درگیریِ گسترده‌تری قرار داده‌اند که هیچ‌یک از طرفین آن را نمی‌خواهند.
حملۀ هواپیمایِ بدونِ سرنشین در 28 ژانویه به پایگاهی مرزی در اردن - که تعداد کمی از آمریکایی ها از وجود آن اطلاع داشتند – برای آمریکایی‌ها تصویر غمباری ایجاد کرده که به خطراتِ باقی‌ماندنِ نیروهای آمریکایی - گاهی حتی بدون ماموریت مشخص - در سراسر جهان اشاره دارد.
ایالات‌متحده، درحال‌حاضر حدود 2500 سرباز در عراق دارد که ارتشِ عراق را آموزش می‌دهند. 900 نفر در سوریه و چند صد نفر هم در اردن مستقر کرده که ظاهراً برای جلوگیری از بازگشت داعش، حضور دارند. هر پرسنل نظامیِ مستقر، قربانیِ بالقوه است و می‌تواند در آینده به درگیریِ جدیدی بیانجامد.
اقداماتِ تلافی‌جویانۀ ایالات متحده برای ایران نمونه‌ای از خطراتِ ادارۀ شبه نظامیانِ نیابتی در چندین جبهه است. ممکن است تهران دیگر نتواند به طورکامل آنها را هدایت کند. این‌در‌حالی‌است‌که به نظر می‌رسد ایران از حمله به مرزهای خود جلوگیری کرده است. بایدن می‌گوید به حملات ادامه خواهد داد و شاید تهران دریابد که در صورتِ کشته‌شدنِ تعداد بیشتری از آمریکایی‌ها، فرجامش به عاقبتِ یکی از رهبران شبه‌نظامیِ عراقی یا سوری گره خواهد خورد.
انگار وقوع رخدادها برای هر دو طرف به ماشۀ سستی بند است که هرآن و با کوچک‌ترین فشار می‌تواند چکانده شود. این هفته،"آنتونی بلینکن" (وزیر امور خارجۀ بایدن) نیز وخامتِ موضوع را تصدیق کرد و گفت: «ما دست‌کم از سال 1973 و حتی پیش از آن، وضعیتی خطیرتر از آنچه اکنون در سراسر منطقه با آن روبه‌رو هستیم، نداشته‌ایم.”
مشکلِ واشنگتن، فراتر از ایران و خاورمیانه است. مسأله این است که ایالات متحده با تعهد به حضور نیروهای نظامی در اقصی‌نقاطِ جهان، خود را در معرضِ خطر جنگی قریب الوقوع در چندین جبهه به طور همزمان قرار داده است و راه‌حلِ مشخصی برای حل‌و‌فصلِ این موضوع ندارد.
"استفان ورتهایم"، نویسندۀ کتابِ "فردا، جهان: تولدِ برتریِ جهانیِ ایالات متحده"، می‌گوید: ایالات متحده بی‌دردسر و بدون رهیافتی مشخص، در سراسر خاورمیانه، اروپا و اقیانوس هند گسترش یافته است. پایگاه صنعتی و دفاعی‌اش، آمادگی چندانی ندارد و سیاست داخلیِ آن قطبی و نیمه‌جان است. همین امر، باعث ایجاد اختلاف در هر دو حزب سیاسی می‌شود. جمهوری‌خواهانِ ماگا (طرفدارانِ دونالد ترامپ) و دموکرات‌های ترقی‌خواه نیز همواره سؤالاتی پیرامونِ تعهد بیش از حدِ ایالات متحده به کمک‌های خارج از کشور مطرح می‌کنند.
ورتهایم بر این باور است که ایالات متحده از پایانِ جنگ سرد، بیش از حد درشمایلِ پلیس جهانی ظاهر شده و مخاطراتِ نیروهای آمریکایی و هزینه‌های گزافِ این نقش را درنیافته اسین نقش‌آفرینی به بروز واکنش‌های پوپولت. همیستی در کشور انجامیده است.
به گفتۀ ورتهایم: «زمانی‌که هزینه و مخاطرات کار اندک بود، ایالات متحده نیروهای خود را در سراسر جهان پراکند و ساده‌لوحانه چنین پنداشت که این پایانِ تاریخ است و فرافکنیِ قدرتِ آمریکا هرگز به واکنش‌های خشونت‌بار نخواهد انجامید.»
دولت‌های ایالات متحده (اعم از جمهوری‌خواه و دموکرات)، با اعتمادی بی‌حد در قبالِ گسترش ناتو به سمتِ مرزهای روسیه و تلاش برای بازسازیِ خاورمیانه با حمله به عراق در دو دهۀ پیش، بیش از حد خویش‌باور شده‌اند و آمریکا را - به عنوان کشوری قابل اعتماد و حافظ صلح - بدنام کرده‌اند. همین امر به تحریک روسیه و چین و مخالف‌خوانی‌های عظیم انجامیده است.
هیچ چیز بیش از پایگاهی که روز یکشنبه مورد حمله قرار گرفت، نشان از این سردرگمیِ استراتژیک ندارد. آن روز پایگاهی هدف قرار گرفت که حتی برخی کارشناسانِ امنیت ملی از وجود آن بی‌خبر بودند. ورتهایم می‌گوید: «این چند هزار سربازِ مستقر در عراق، اردن و سوریه، بقایای عملیاتِ شکستِ داعش اند و در این مناطق جا مانده‌اند. داعش سال‌ها پیش شکست خورد و با این شکست، مأموریتِ روشنِ استقرار نیرو در خاورمیانه، پایان یافت. سربازان آمریکایی حالا مرغابی‌های نِشسته و درمعرضِ خطرند؛ حفاظی ندارند و به حال خود رها شده‌اند.»
ورتهایم در مورد خطراتِ نگهداشتِ نیروی نظامی در منطقه‌ای که کانونِ سیاست دولت نیست، هشدار می‌دهد و می‌گوید: "دولتِ بایدن روی کار آمد تا خاورمیانه را در اولویت قرار دهد و نکوشید تا ایالات متحده را از روابط گستردۀ امنیتی و مواضع نظامیِ خود در منطقه مصون بدارد." /ادامه دارد.
منبع: عصر ایران
کلیدواژه: نیوزویک سربازان امریکایی ایالات متحده شبه نظامی بیش از حد گروه ها
درخواست حذف خبر:
«خبربان» یک خبرخوان هوشمند و خودکار است و این خبر را به‌طور اتوماتیک از وبسایت www.asriran.com دریافت کرده‌است، لذا منبع این خبر، وبسایت «عصر ایران» بوده و سایت «خبربان» مسئولیتی در قبال محتوای آن ندارد. چنانچه درخواست حذف این خبر را دارید، کد ۳۹۶۹۷۴۷۶ را به همراه موضوع به شماره ۱۰۰۰۱۵۷۰ پیامک فرمایید. لطفاً در صورتی‌که در مورد این خبر، نظر یا سئوالی دارید، با منبع خبر (اینجا) ارتباط برقرار نمایید.
با استناد به ماده ۷۴ قانون تجارت الکترونیک مصوب ۱۳۸۲/۱۰/۱۷ مجلس شورای اسلامی و با عنایت به اینکه سایت «خبربان» مصداق بستر مبادلات الکترونیکی متنی، صوتی و تصویر است، مسئولیت نقض حقوق تصریح شده مولفان در قانون فوق از قبیل تکثیر، اجرا و توزیع و یا هر گونه محتوی خلاف قوانین کشور ایران بر عهده منبع خبر و کاربران است.
خبر بعدی:
هاآرتص: اسرائیل دانشگاه‌های آمریکا را از دست داده است
به نوشته رسانه پر تیراژ رژیم صهیونیستی، اسرائیل جوانان آمریکا را از دست داده است و بدون تغییر ساختار رهبری اسرائیل، حمایت دولت ایالات متحده را هم از دست خواهد داد. - اخبار بین الملل -
به گزارش گروه عبری خبرگزاری تسنیم، آورات ریتان عضو کنست از حزب کار رژیم صهیونیستی در یادداشتی که در واکنش به تظاهرات گسترده دانشجویان دانشگاه‌های آمریکا علیه سیاست‌های رژیم صهیونیستی منتشر شده اعتراف کرد، اسرائیل حمایت نه تنها دانشجویان بلکه جوانان آمریکایی را از دست داده است.
در مقدمه این نوشتار آمده است: روز 7 اکتبر ما با یک اقدام نظامی غافلگیر شدیم، روز 8 اکتبر بود که فهمیدیم کابینه‌ای داریم که قادر به هیچ کاری نیست، و امروز هم شاهد سومین شکست خود هستیم، تا متوجه شویم اسرائیل در بخش رسانه‌ای هم شکست خورده است.
در ادامه این یادداشت نویسنده اعتراف می‌کند، آنچه که با یک کمپ حمایت از فلسطینیان در داخل دانشگاه کلمبیا آغاز و پلیس نیویورک ده‌ها نفر از آنها را دستگیر کرد، به سرعت و بدون هیچ کنترلی به بسیاری از دانشگاه‌های دیگر ایالات متحده و حتی خارج از آن سرایت کرده است، موجی مبهم با شعارهایی همچون تل‌آویو و اسرائیل را منفجر کنید یا گردان‌های قسام ما به شما افتخار می‌کنیم سرتاسر این دانشگاه‌ها را فرا گرفته است و حباب اسرائیل برای دانشجویان آمریکایی را منفجر کرد.
به اعتقاد نویسنده، درست است که فقط مدت کوتاهی است که ایالات متحده با تصویب بسته کمک‌های نظامی خود با اکثریت آرا در مجلس سنا حمایت قدرتمندانه خود را از اسرائیل به اثبات رسانده اما تصاویر رسیده از دانشگاه‌ها در کنار رویکردهای بلند مدت موجود در دولت، رسانه‌ها و جامعه آمریکا ادامه این پشتیبانی را تهدید می‌کند.
سپس نویسنده اعتراف می‌کند: اسرائیل دانشگاه‌ها را از دست داده است، این روند در چارچوب یک عملیات بلند مدت از مبارزات اجتماعی و سیاسی در جامعه آمریکا به وقوع پیوست، در حالی که مفاهیم حمایت از اسرائیل تا حدود زیادی در فرهنگ جوانان ایالات متحده ریشه دوانده بود، امروز به نقطه تغییر رسیده است و تا انکار حق دولت اسرائیل در ادامه بقا و ارتباط یهودیان با سرزمین اسرائیل هم رسیده است.
در بخش دیگری از این نوشتار آمده است، میزان حمایت از اسرائیل در نظر سنجی‌‌هایی که بعد از 7 اکتبر انجام گرفته در میان جوانان بین 18 تا 24 سال به شدت کاهش یافته است.
50 درصد از آنها از حماس حمایت کرده و اکثر آنها هم مخالفت خود را با سیاست‌های بایدن در قبال اسرائیل ابراز داشتند.
آنها همان جوانانی هستند که امروز پلاکاردهای "از دریا تا رودخانه " را برافراشته‌اند و خوستار انتفاضه در دانشگاه‌های بزرگ هستند، و شاید در آینده آنها را در پست‌های کلیدی و تاثیر گذار در مجلس سنا و در دادگاه‌ها و ساختارهای اقتصادی و حتی کاخ سفید ببینیم.
آنچه مشخص است آن است که موضع ضد اسرائیلی و سامی ستیز در حال رخنه به سیاست‌های ایالات متحده هم هست و به ویژه در سال انتخابات نامزدها نمی‌توانند آرای این رای دهندگان احتمالی را نادیده بگیرند.
نویسنده سپس تاکید می‌کند که هشدار اولیه در رابطه با از دست رفتن احتمالی حمایت آمریکا یک ماه پیش نمایان شد، زمانی که ایالات متحده به شکل دراماتیکی حاضر به استفاده از حق وتو علیه طرح پیشنهادی در شورای امنیت سازمان ملل نشد، امری که باعث شد نخست وزیر سفر هیئت اسرائیلی به واشنگتن را لغو کرد.
خیزش دانشگاه‌های آمریکا؛ حرف حساب دانشجویان چیست؟سیل انتقادها به رئیس دانشگاه کلمبیا به‌دلیل سرکوب معترضانخیزش سراسری دانشگاه‌های آمریکا علیه صهیونیست‌ها/گزارش ویژهانتهای پیام/
خودکشی از رزیدنتها به پزشکان رسیده؛ چرا دکتر سمیرا آلسعیدی خودکشی کرد؟/ «خودکشی پزشکان بهمثابه یک انتحار اجتماعی است»